آموزش و پرورش ژاپن زهرا ولیپور

بسمه الله الرحمن الرحیم

نام دانشجو : زهرا ولی پور

نام درس : آموزش و پرورش تطبیقی

نام استاد : دکتر میر عرب رضی

تاریخچه مدارس ژاپن

تاریخ آ . پ ژاپن را می شود به 2 دوره قبل و بعد از انقلاب میچی تقسیم کرد این انقلاب 20 سال بعد از اصلاحات امیرکبیر در سال 1868 میلادی آغاز و ادامه پیدا کرد تا قبل از این انقلاب 2 نوع مدرسه در ژاپن بود مدارس هانکو ویژه سامورایی ها و مدارس تراکویا مخصوص آدم هایی عادی . در سال 1871 یعنی 3 سال بعد از انقلاب میجی آ . پ ژاپن تأسیس شد در سال 1872 تقریباً 28 درصد از افراد لازم تعلیم به مدرسه ابتدایی می رفتند و یکصدهزار نفر در دبیرستان ثبت نام کردند در سال 1920 این میزان در یک میلیون و دویست هزار نفر افزایش پیدا کرد در سال 1948 آموزش نابینایان اجبار می شد در سال 1986 بیش از 90 درصد کودکان ژاپنی بخ پیش دبستانر رفتند و 94 درصد دانش آموزان به مرحله ی دوم دبیرستان راه یافتند

تعلیم و تربیت ژاپن به عهده ی وزارت آ. پ , علوم و فرهنگ ژاپن است ساعات حضور دانش اموزان در مدارس 44 ساعت در هفته است و از ساعت 8 صبح تا 4 عصر به صورت پیوسته ادامه دارد دانش آموزان در دوره ابتدایی 22 ساعت و متوسطه 16 ساعت در کلاس درس سپری می کنند و بقیه با برنامه هایی مانند فعالیت های گروهی, جشن ها , نهار و استراحت سپر می شود دانش اموزان مدارس ابتدایی 24 ساعت در مقاطع راهنمایی و متوسطه 36 ساعت به مدرسه می روند تقریباً تمام اینت ساعات در کلاس سپری می شوند – هر سال تحصیلی 240 روز است در ژاپن در ایران کتر از 180 روز – در مدارس ابتدایی به ایجاد محیطی شاداب , جذاب , دوستانه و با نشاط از آموختن مسائل علمی تأکید شده است معلمان عقیده دارند دانش آموزان این مقطع برای یادگیری علم به مدرسه نمی آیند بلکه هدف از مدرسه دیدار دوستان است در مدارس ابتدایی به بازی , کاردستی , موسیقی و خانه داری – آشپزی و خیاطی و نظافت توجه بسیار می شود این گونه برنامه ها یک سوم اوقات دانش آموزان را به خود اختصاص می دهد دانش آموزان مدارس ژاپن از همان کلاس اول ابتدایی در برنامه ای با عنوان به سومی کار به یادگیری و انجام حرفه هایی مانند زراعت و صنعت می پردازند .

تفاوت آموزش و پرورش ژاپن با آموزش و پرورش ایران :

ژاپن:

1-تعداد دانش آموزی که در هر کلاس هستند معمولاً 1 به 21 است ولی در یک کلاس عادی دبستان معمولاً 31 تا 35 راهنمایی 36 تا 40 دبیرستان 45 دانش آموز

این نشان دهنده این است که در ژاپن هم مثل ایران تعداد استاندارد هر دانش آموز در کلاس رعایت نمی شود.

2- تقریباً در همه ی مدارس ژاپن یک حیاط در فضای باز دارد در دوران ابتدایی آموزش بخشی از برنامه ی درسی دانش آموزان است و در طول تابستان به صورت رایگان برگزار می شود هدف آموزش شنا به بچه هاست تا بتوانند ورزش لذت ببرند هم در مواجهه با آب ایمنی داشته باشند

3- یکی از بزرگترین تراژدی های سیستم آموزشی ژاپن این واقعیت است که بچه ها و نوجوانان همیشه در حال درس خواندن هستند و زمان کمی برای تفریح دارند وقت استراحت آنها کم بوده و باید بعد از مدرسه به سرعت خود را برای کلاس فوق برنامه اماده کنند.

4- در ژاپن در ابتدایی مخصوصاً در کلاس چهارم هایی همه ی داشن اموزان تبلت یا لب تاپ دارند و یکی از بزرگترین موانع در این کلاس ها این واقعیت است که بعضی دانش اموزان توانایی و مهارت بیشتری نسبت به سایرین ندارند و دولت ژاپن تصمیم دارد که به هر دانش آموز خود یک تبلت بدهد

5- در ژاپن بچه هایی که از آنها تقلب گرفته میشود سرشان تراشیده می شود و از مدرسه اخراج می شوند .

6- در ژاپن دانش آموزان بطور اجباری و رایگان مورد آزمایشات پزشکی قرار می گیرند .شنوایی و بینایی و سیستم تنفسی انها چک میشود دندانپزشکان دندانهای آنها را معاینه می کند و نمونه ادرار جهت تشخیص دیابت از آنها گرفته می شود

7- مدارس ژاپن خدمتگزار ندارند زیرا دانش آموزان و کارکنان همه تمیزکاری را انجام می دهند بچه های دبستانی, راهنمایی و متوسطه دوم همه ی راهروها , کلاس ها و حیاط مدرسه را بعد از نهار یا قبل از رفتن خانه جارو کشیده و تمیز می کنند آنها حتی پنجره ها و توالت ها را هم تمیز کرده و سطل های زباله را هم تخلیه می کنند

8- آموزگاران معمولاً باید حداقل 8 ساعت در روز در مدرسه باشند و اغلب ساعات بیشتری را در برنامه ریزی نسبت با اموزگاران دیگر , نصیحت دانش آموزان و یا معاشرت با آنان می گذراند معلمان و مدیران ژاپنی محل کار خود را بعنوان جوامع نزدیک به هم توصیف می کنند.

9- تربیت معلم در ژاپن از جمله حساس ترین و مهم ترین مولفه های نظام تعلیم و تربیت است. چرا که موفقیت و عدم موفقیت در ایجاد تحولَ نظام آموزشی منوط به توانمندی و قابلیت های حرفه ای معلمان است .

10- در ژاپن بچه ها یک آزمون ورودی کالج دارند که قطعاً با توجه به استعدادیابی و سخت گیری مداوم در طول دوران مدرسه برایش امده شده اند.

11- در ژاپن از هر 10 کودکی به دنیا می آید 9 نفر کند ذهن و یک نفر نابغه است. و انها تحت تأثیر همان یک نفر باهم برابر می شوند .

ایران :

1-در ایران هم مانند ژاپن تعداد دانش اموزان در هر کلاسی بیش از حد ظرفیت آن کلاس است.

2- نه تنها بچه ها در ایران از این مزایا برخوردار نیستند بلکه زنگ هایی ورزش که در دوران ابتدایی برای آنها در نظر گرفته شده هم گاهی اوقات مصرف دورس دیگر می شود و خیلی کم به سلامت آنها توجه می شود .

3- در ایران دانش اموزان فقط زمانی که مدرسین از درس عقب بمانند کلاس فوق العاده برگزار می کنند وقت استراحت بچه ها زیاد و سرانه مطالعه ی دانش اموزان ایرانی بسیار پایین است .

4- در ایران مدارس به سمت هوشمندسازی می روند. و هنوز این امر بطور کامل تحقق نیافته و در ایران تبلت , موبایل , لب تاپ و دیگر وسایل هوشمند به ابزاری برای سرگرمی و بازی صرف تبدیل می شود.

5- در ایران فقط ممکن است که بچه ها از همان آزمون محروم شوند و هیچ برخورد جدی با انها نمی شود و هیچ صحبتی هم با دانش آموزان در مورد معایب ان نمی شود.

6- در ایران حتماً باید دانش اموزان به کلینیک یا مراکزی بروند که هر چند کم برای معاینه باید پول بپردازند و معاینه دانش اموزان تخفیف دارد ولی رایگان نیست و خود مدرسه هیچ اهمیتی به سلامت جسمی دانش اموزان نمی دهد فقط مسائل درسی را کنترل می کنند.

7- در ایران با وجود اینکه هر مدرسه باید خدمتگزار داشته باشد ولی باز هم مدرسه بطور کامل تمیز نیست و بچه ها نظافت شخصی خود را رعایت نمی کنند چه برسد به نظافت مدرسه .

8- آموزگاران در مدارس ایرانی حداکثر ساعاتی که در مدرسه هستند 8 ساعت است و فقط به تریس می پردازند خیلی کم پیش می آید که در جلسات مشاوره با خانواده ها به صحبت بپردازند یا دانش آموزان را نصیحت کنند .

9- در ایران به تحصیلات معلم از نظر سواد توجه نمی شود فقط به مدرک توجه می شود زیرا که سعی می کنند معلمان را بعد از به پایان رساندن دوره لیسانس چه به صورت رسمی و چه بصورت قراردادی استخدام کنند و بعد در کلاس های ضمن خدمت آموزش های لازم را به آنها بدهند .

10- در ایران در سال کنکور بچه ها به حدی دچار استرس و فشار روانی می شوند که تحقیقات به عمل امده نشان داده که این فشار روانی برابر با فشار روانی بیماران روانی دهه 50 آمریکا بوده و این می تواند به دلیل عدم هماهنگی مدرسه با سازمان عالی باشد.

11- در ایران از هر 10 کودک به دنیا آمده 9 نفر نابغه و یک نفر کن ذهن است ولی آموزش و پرورش آموزش عالی و خانواده ها بلد نسیتند که به درستی این استعداد را هماهنگی کنند و همه تحت تأثیر همان یک نفر در می آیند.

ر